Margaret Lampers

Droom je leven, leef je droom!

Maand: november 2016

Een half jaar

20-05-2016 om 01.25 uur … een half jaar is bijna voorbij.

de-brand

De pijn … onbeschrijflijk!

Wat is er precies gebeurd in het holst van die bewuste donderdagnacht?
Hoe kon het huis van mijn ouders ‘spontaan’ in brand vliegen?
Brandstichting is het vermoeden.
Hoe lang heeft de dader staan wachten tot m’n ouders naar bed gingen?

Heeft de dader staan kijken hoe het huis brandde?
Heeft de dader mijn moeder horen gillen?
Heeft de dader iets gevoeld?
Heeft de dader wroeging gehad?
Heeft de dader het schouwspel van hulpdiensten gevolgd?
Heeft de dader mij horen gillen toen mijn vader en moeder levend lagen te verbranden?

Heeft de dader nooit aan de gevolgen gedacht?
Heeft de dader nooit aan zijn eigen kind gedacht?
Heeft de dader nooit gedacht hoe het moet voelen als je iemand ziet verbranden waar je zielsveel van houdt?
Heeft de dader dit willens en wetens gedaan en zien gebeuren?
Heeft de dader nooit gedacht … ik bel 112 … zo had ik het niet gewild.

Hoe moet de dader zich voelen met dit op zijn geweten?
Hoe kan iemand weten wat er die nacht is gebeurd … en niets zeggen?

Ben jij, net als ik en velen met mij, tegen harteloos en zinloos geweld?
Plaats dan een ❤️ hieronder en deel dit bericht.
Eens moet de waarheid toch aan het licht komen!

Overpeinzing

Hoe dubbel is het.

voetsporen

In de voetsporen

Op reis naar mijn roots, mijn vader en moeder mee in de koffer. Het grootste ‘stoffelijke’ deel blijft in Nederland, net als hun leven samen dat voor het grootste deel in Hellevoetsluis lag. Een klein deel, ter grootte van het hart, gaat naar Suriname waar we hen laten vermengen met moeder aarde.

Terug in de tijd, ver voor de geboorte van mijn moeder. Naar de plantage waar mijn voormoeder terecht is gekomen. Verkocht, verhandeld, verscheept, geketend, misbruikt tot vee gedegradeerd. Hoe intens zal het zijn om de lucht in te ademen? De verzengende hitte voelen op mijn huid. Het zweet dat in mijn ogen zal prikken, in straaltjes over mijn rug zal lopen. Hoe zwaar moet het werken zijn geweest in barre omstandigheden? Om te zorgen voor goedkope koffiebonen en suiker voor overzeese gebieden.

Zal ik hetzelfde terugkomen? Of zal mijn leven voorgoed veranderd zijn?

Eén ding weet ik zeker: dit jaar zal een diepe, emotionele indruk achter laten voor de rest van mijn leven, waarvan ik nu al weet dat haat en liefde, verloren en gevonden, hand in hand gaan. Al verlies je het ene en geeft het je ontzettend veel verdriet, gelijkertijd vind je het andere dat je kracht en warmte geeft.

Zo dubbel kan het zijn.

 

 

© 2023 Margaret Lampers

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑