Ongelooflijk.
De mensen die hebben meegeleefd de afgelopen maanden, die me een knuffel hebben gegeven, een kop soep gebracht, gewoon een kneepje in m’n hand. De schouders waar ik op mocht uithuilen, de belangstellende kassière die m’n moeder gekend heeft en m’n tranen ziet bij het afrekenen.

Ongelooflijk.
De uren die we met de politie hebben ‘doorgebracht’ op zoek naar antwoorden. De familierechercheurs die ons terzijde staan. De vrouw van Slachtofferhulp die voor ons klaarstaat als we het moeilijk hebben. De familieadvocaat die ons bijstaat in een rechtszaak waar wij geen partij zijn.
Het team van SBS6, Ilse en Irene in het bijzonder, waarmee een speciale band is ontstaan.

Ongelooflijk.
De stroperigheid van het onderzoek naar de brand. De onzekerheid van de stempel brandstichting, terwijl we weten dat de deur niet zomaar midden in de nacht in brand vliegt.

Ongelooflijk.
Hoe snel je ‘ervaringsdeskundige’ wordt in een proces waar je niet om gevraagd hebt.

Ongelooflijk.
De tijd die voorbij vliegt, de klok die gestaag doortikt. Het oudejaar bijna achter ons laat. Een nieuw staat te trappelen om te beginnen. Goede voornemens lijken zo nietszeggend.

Ongelooflijk.
Al 7 maanden zijn voorbij. Toch ben ik dankbaar. Vreemd, maar waar.

Dankbaar voor al het liefs dat ik mocht ontvangen, de warme mensen om me heen, de vele ❤️ onder m’n berichten.
Dankbaar voor de politieagenten die, met alle problemen door bezuinigingen, hun stinkende best doen.
Dankbaar dat zoveel mensen meeleven die voor de brand nog nooit van ons hadden gehoord.
Dankbaar dat mijn lieve ouders voortleven in vele harten!

Laat het licht schijnen! Zou mijn moeder zeggen.
Plaats een ❤️ als reactie als je, net als ik, tegen zinloos geweld bent en dat je gerechtigheid belangrijk vindt.

Voor mijn ouders! Geloof, hoop en liefde.