Ik wens je een liefdevol nieuw jaar! Waarin ruimte is voor emoties, geloof, hoop en liefde.

De moord op mijn ouders, het woordvoerderschap met mij als gezicht voor de media, het proces en vooral de aandacht op mijzelf heeft me een fysieke klap bezorgd door allerlei gezondheidsklachten. Ik ging maar door zonder goed voor mezelf te zorgen, gewoonweg omdat ik niet wist hoe.
Ik dacht het allemaal goed te doen en wilde als jongste zusje er zijn voor mijn oudere broers, zussen en partner. Ik hoopte door de media-aandacht iemand te bereiken die meer wist over de dader; omdat ik dacht dat niemand zoiets ergs kan doen zonder er over te praten. Ik weet nu beter.

Tot ik op de dag van de uitspraak op 14 september 2017 (van de branden bij mijn broer en mijzelf) een fullstop kreeg van mijn lichaam. Ik werd geveld door een beroerte veroorzaakt door hartritmestoornissen. Ineens kon ik niet meer vechten voor mijn ouders; ik moest zelf zien te overleven en ik ging knokken voor mezelf tot ik er achter kwam, dat het knokken me nog meer kostte.
Het werd tijd dat ik de weerstand opgaf, mezelf overgaf.

Een spoedcursus ontspannen werd een jaar om mijn angsten los te laten, te vertrouwen op dat het wel goed zou komen. De dood in de ogen kijken en het vertrouwen hebben dat het mijn tijd nog niet is.

De vele gesprekken het afgelopen jaar hebben mij geholpen volledig te kiezen voor mijn liefde om mensen verder helpen in hun proces om de kwaliteit van hun leven te verbeteren en positiever, krachtiger, zelfbewuster in het leven te staan.
Als ze zijn vastgelopen in het rouwproces om een verloren (ge)liefde, hun baan of dat ze een stuk gezondheid hebben moeten inleveren.
Soms is een duwtje in de goede richting al voldoende.

Of de dader ooit veroordeeld gaat worden voor zijn daden, wordt met het verstrijken van de tijd onwaarschijnlijker, maar toch geef ik de hoop niet op.
Al verspil ik mijn energie niet meer aan de dader. Hij is het niet waard.

Mijn leven is me meer waard!

In liefdevolle herinnering aan Lucia en Bram Lampers
(20-05-2016)